Mike Slade maakt het onderscheid tussen klinisch herstel en persoonlijk herstel. Klinisch herstel betreft het herstel van de gezondheid: de remissie van symptomen en zo mogelijk op genezing gerichte werk van hulpverleners en behandelaars, bvb somatische, psychologische en farmacologische interventies. Persoonlijk herstel betreft het proces van ontdekking over wie iemand is. Het wordt vaak omschreven

“Herstellen is wat de patiënt doet. Herstelondersteuning is de hulp die hij daarbij krijgt. Herstelondersteunende zorg is wat de zorg hierin bijdraagt” (Droës, ea) “Op collectief niveau is het herstelconcept onlosmakelijk verbonden met zelfbeschikking, empowerment en emancipatie van mensen met psychische aandoeningen en met het tegengaan van stigma en discriminatie.” (Fisher en Chamberlin, 2003)  

In onze regio zijn er in de loop der jaren heel wat initiatieven ontstaan waar (ex)-cliënten, al dan niet als ervaringsdeskundige, hun bijdrage aan leveren. Ze kunnen er hun stem laten horen als cliënt, hun herstelverhaal brengen, vorming geven, mee nadenken over de inzet van ervaringskennis, elkaar ontmoeten,… Ervaringskennis en professionele kennis worden complementair ingezet